„Los Angeles Trio” powstało w 1994 roku a zespół gra muzykę utrzymaną w stylistyce charakterystycznej dla Zachodniego Wybrzeża USA. Jest ona nienagannie elegancka, klarowna, relaksująco-swingująca, unosząca w sobie zapach promenad nadmorskich i dyskretny urok luksusowych nocnych klubów Miasta Aniołów. Liderem a zarazem duszą i natchnieniem tria jest Bogdan Hołownia. Ten wybitny pianista, ceniony i lubiany w środowiskach jazzowych po obu stronach oceanu, ukończył m.in. Berklee College of Music w Bostonie. Olbrzymia wiedza muzyczna, doświadczenia niezliczonych koncertów oraz natura ciągle poszukującego nowych dróg w muzyce, zapewniają mu zasłużenie godne miejsce wśród elity pianistów jazzowych. Na kontrabasie towarzyszy mu Paweł Pańta, Absolwent Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie. W 2009 został laureatem nagrody na IV Międzynarodowym Konkursie Improwizacji Jazzowej w Katowicach. Jako muzyk jazzowy współpracował z zespołami prowadzonymi przez muzyków, wywodzących się z czołówki polskiego jazzu, a są to: Zbigniew Namysłowski, Włodek Pawlik, Marcin Małecki, Robert Majewski, Wojciech MajewskI.

^{Perkusistą tria jest Józef Eliasz, niekwestionowany mistrz w swojej profesji, którego kunszt techniczny,  wrażliwość muzyczna i doświadczenie stawiają w czołówce polskich perkusistów jazzowych. Muzyk ten z sukcesami prowadzi też własny big band oraz - jako właściciel i animator - klub jazzowy Eljazz w Bydgoszczy.}

 

 

WARSZTAT FORMY MUZYCZNEJ:

L.A. Trio jest znane z wysokiej jakości muzyki jazzowej, która łączy klasyczne brzmienia z nowoczesnymi aranżacjami, oferując słuchaczom niezapomniane doznania muzyczne. Klasyczne brzmienie połączone z nowoczesnymi aranżacjami to styl, który łączy tradycyjne elementy muzyki z nowoczesnymi technikami produkcji, instrumentacji i interpretacji. Chodzi o to, żeby zachować esencję klasycznego podejścia do muzyki (np. jazzu, bluesa, muzyki klasycznej), ale nadać jej świeżość, oryginalność i eksperymentalny charakter dzięki współczesnym rozwiązaniom muzycznym.

Oto kilka elementów, które składają się na klasyczne brzmienie z nowoczesnymi aranżacjami:

Zachowanie tradycyjnej struktury i instrumentarium

Tradycyjne instrumenty (np. fortepian, kontrabas, trąbka, gitara) pozostają na pierwszym planie, ale w nowoczesny sposób aranżowane.

W przypadku jazzu klasyczne elementy, jak akordy, harmonie i improwizacje, są zachowywane, ale mogą być rozszerzone lub modyfikowane, aby brzmiały bardziej współczesnie.

Nowoczesna produkcja i techniki aranżacyjne

Nowoczesna produkcja polega na zastosowaniu zaawansowanych technik nagraniowych – np. użycie efektów elektronicznych, takich jak reverb, delay, distortion lub looping w bardziej subtelny sposób.

Nowoczesne aranżacje mogą łączyć elektroniczne elementy (np. syntezatory, programowane bity) z klasycznymi instrumentami, np. używanie syntezatorów w jazzowej aranżacji fortepianu.

Współczesne podejście do rytmu i harmonii

Rytmy mogą być bardziej złożone lub nieszablonowe, wprowadzając elementy takie jak groove, funk czy polirytmia.

Harmonia może być bardziej rozbudowana, z wykorzystaniem akordów rozszerzonych (np. 9, 11, 13) oraz zgranych z bardziej nowoczesnymi stylami, np. jazzowym fusion.

Wykorzystanie nowoczesnych technik gry na instrumentach

Współczesni muzycy mogą eksperymentować z technologią gry – np. używają pedali efektów na gitarach lub fortepianie (np. granie „slide” na fortepianie czy stosowanie efektów jak looping).

Improwizacje mogą być bardziej złożone i mniej przewidywalne, z większą swobodą w eksplorowaniu nowych brzmień.

Mieszanie stylów i gatunków

Współczesne aranżacje mogą łączyć klasyczny jazz czy blues z elementami funku, soulu, elektroniki, a nawet muzyki filmowej.

Użycie muzycznych wpływów z różnych kultur (np. muzyka latynoska, afrykańska, azjatycka) w klasycznej formie tworzy interesujące połączenia.

Przestrzenność i atmosfera

Nowoczesna aranżacja często dąży do stworzenia głębokiej przestrzeni w utworach, co może oznaczać dodanie subtelnych dźwięków tła (np. ambientowych padów, field recordings, elektronicznych tekstur).

Takie podejście pozwala muzyce być bardziej atmosferyczną i emocjonalną, zachowując jednocześnie strukturę klasyczną.

Przykład:

W jazzie klasyczne brzmienie (np. trąbka, saksofon, kontrabas) może być wzbogacone o nowoczesne efekty elektroniczne, jak w jazzowym fusion z lat 70. (np. Herbie Hancock, Miles Davis w późniejszych latach), gdzie tradycyjna sekcja rytmiczna była wzbogacona o syntezatory i efekty elektroniczne.

W bluesie klasyczne harmonie mogą być wzbogacone o efekty na gitarze (np. delay, reverb, wah-wah), nadając tradycyjnej muzyce nowoczesne brzmienie, jak w przypadku John Mayer lub Gary Clark Jr..

Klasyczne brzmienie z nowoczesnymi aranżacjami to balans między tradycją a nowoczesnością – szanuje korzenie gatunku, ale przy tym jest otwarte na innowacje, eksperymenty dźwiękowe i złożoną produkcję, co sprawia, że muzyka staje się świeża, interesująca i dynamiczna.

 

• STOWARZYSZENIE ARTYSTYCZNE ELJAZZ ul. Kręta 3, 85-117 Bydgoszcz

  NIP: 953 23 83 845; Regon: 092570480; KRS nr: 0000062032