04.07.2017
-
Łukasz Pawlik Prjekt feat. MIKE STERN
-
18.00 - WARSZTATY MUZYCZNE
- wstęp wolny, zgłoszenia: eljazz.bydgoszcz@gmail.com
-
20.00 -
KONCERT - bilety w cenie
55 zl do nabycia w Eljazz Club po godz.
16.00, w dniu koncertu bilety w cenie 65 zł
-
Mike Stern - gitara elektryczna
-
Łukasz Pawlik - instrumenty klawiszowe
-
Dawid Główczewski - saksofony
-
Paweł Pańta - gitara basowa
-
Cezary Konrad - perkusja
Łukasz Pawlik Project feat. Mike Stern to
pierwsze spotkanie na scenie zespołu Łukasza Pawlika z Dawidem
Główczewskim na saksofonach, Pawłem Pańtą na gitarze basowej i Cezarym
Konradem na perkusji ze słynnym amerykańskim gitarzystą Mike’m Sternem.
Idea wspólnego muzykowania jest pochodną współpracy muzyków przy
nagraniach płyty „Lonely Journey” Łukasza Pawlika, w których, na
zaproszenie autora, wziął udział Mike Stern.
Płyta „Lonely Journey”, wydana w 2016
roku, osadzona w stylistyce fusion, z elementami world-music, funku i
jazz-rocka spotkała się z entuzjastycznym przyjęciem ze strony krytyki.
„Album „Lonely Journey” brzmi jak
ameryka ńska
płyta jazzowych sław fusion, ale ma nad nimi jedną przewagę. Porywa
młodzieńczą pasją lidera, który radością tworzenia ulubionych dźwięków
dzieli się ze słuchaczami i skutecznie ich zaraża.”
Marek Dusza, „Rzeczpospolita”
„Album „Lonely Journey” to p łyta
na światowym, wysokim poziomie, doskonała pod wieloma względami. Zagrana
z wielką dozą muzycznej inteligencji, empatii i finezji, łącząca
wirtuozerię i przebojowość, ukazująca odświeżony fusion w wielu
interesujących odsłonach, na które składają się nie tylko doskonałe i
wyważone kreacje muzyków towarzyszących liderowi, ale także bogata
paleta pomysłów brzmieniowych samego Pawlika.”
Michał K. Zawadzki, jazzsoul.pl
„Cz ęsto
albumy bywają nierówne i nie zawsze cały materiał zyskuje uznanie. W
przypadku „Lonely Journey” nie ma słabego punktu. Od początku to końca
„to jest to”. Ten album wypełnił sporą lukę w polskiej muzyce fusion/crossover,
udowadniając po raz kolejny, że mamy znakomitych muzyków na światowym
poziomie.”
Marek Brzeski, jazzpress.pl
Podczas koncertu zaprezentowane
zostaną zarówno utwory Mike Sterna, jak m.in.: Chromazone, KT, What
Might Have Been, jak również kompozycje Łukasza Pawlika
przygotowywane na nową płytę oraz Vibrance of the Coast z płyty „Lonely
Journey”.
Mike Stern –
jeden z najbardziej cenionych gitarzystów swojej generacji. W ciągu
trwającej od ponad czterech dekad kariery zapisał w swoim dorobku
współpracę z zespołem Blood, Sweat & Tears, Milesem Davisem, Jaco
Pastoriusem, Brecker Brothers, Johnem Hendersonem. Wydał 16 autorskich
płyt (spośród których 6 otrzymało nominację do nagrody Grammy).
Elektryzujący solista, którego oszałamiająca wirtuozeria łączy w sobie
moc rocka, fusion z wyszukaną harmonią jazzową , zabarwioną nieodłącznym
bluesowym rysem. Posiada umiejętność stałego uatrakcyjnienia biegu
zdarzeń każdego koncertu, bądź jam session przywołując na myśli
skojarzenia ze swoimi gitarowymi idolami, takimi jak Jimi Hendrix, Wes
Montgomery, Jim Hall i Albert King.
Urodzony 10 stycznia 1953 roku w
Bostonie, dorastał w Waszyngtonie, DC, by powrócić do Bostonu w celu
rozpoczęnia studiów na Berklee College of Music. Już w 1976, w wieku 23,
otrzymał swoją pierwszą szansę występu z Blood, Sweat & Tears. Po dwóch
latach tras koncertowych i nagrań z tym zespołem, dostał angaż w grupie
Glass Menagerie Billy’ego Cobhama w latach 1979-1981. Następnie został
zaproszony przez Milesa Davisa, stając się częścią jego come-backu (z
basistą Marcusem Millerem, perkusistą Alem Fosterem, perkusjonistą Mino
Cinelu i saksofonistą Billem Evansem), debiutując 27 stycznia 1981 roku
wklubie KIX w Bostonie. Koncert ten został zarejestrowany i wydany na
płycie We Want Miles. Podczas swojej trzyletniej współpracy z
Davisem pojawił się także na dwóch innych jego albumach, a były to
Man with the Horn z 1981 roku i Star People z 1983. Następnie
dołączył do zespołu Word of Mouth Jaco Pastoriusa, z którym objechał
świat w latach 1983-1985, by powrócić potem na jeszcze jedną trasę z
zespołem Davisa. W 1985 Sten nagrał swój debiutancki autorski
album Neesh w japońskiej wytwórni Trio. n Rok później
zadebiutował na rynku amerykańskim jako autor płyty Upside Dwonside
wydanej przez Atlantic Records. W nagraniach krążka wzięli udział znani
muzycy: saksofoniści David Sanborn, Bob Berg, basiści Mark Eagan, Jeff
Andrews i Jaco Pastorius, keboardzista Mitch Forman oraz perkusiści Dave
Weckl i Steve Jordan. Następne dwa lata to okres współpracy z
tytanem saksofonu tenorowego Michaelem Breckerem i jego kwintetem oraz
udział w nagraniach jego płyty Don’t Try This At Home.
Latem 1986 roku Stern połączył siły z Davidem Sanbornem, by następnie
stać się częścią elektryzującej grupy Steps Ahead, z Mike’m Mainierim,
Michaelem Breckerem, Darrylem Jonesem i Steve’em Smithem. Współpraca
grupy została udokumentowana albumamem Live in Tokio z 1986
Drugim albumem Sterna, wydanym przez Atlantic Records był Time In
Place z 1988, nagrany z perkusistą Peterem Erskinem, keyboardzistami
Jimem Beardem i Donem Grolnickiem, basistą Jeffem Andrewsem i
perkusjonistą Donem Aliasem. Następnymi albumami Sterna były Jigsaw
z 1989, na którym złożył hołd Milesowi Davisowi, w utworze „Chief” oraz
Odds Or Evens z 1991, z grupą, której liderował wspólnie z
saksofonistą Bobem Bergiem. W 1992 roku Stern dołączył do powracającego
na scenę zespołu Brecker Brothers, pojawając się przebojowym albumie
The Return of Brecker Brothers. Z kolei autorski album Sterna
z 1993 roku Standards zapewnił mu wyróżnienia dla Najlepszego
Gitarzysty Jazzowego Roku, przyznawane przez czytelników oraz krytyków
magazynu Guitar Player. Kolejne albumy Sterna: Is What It Is
z 1994 roku i Between The Lines z 1996 otrzymały nominacje do
Grammy. W 1997 artysta nagrywa Give And Take z basistą Johnem
Patiticcim, perkusistą Jack’iem DeJohnette, perkusjonistą Donem Aliasem
oraz gośćmi specjalnymi Michaelem Breckerem i Davidem Sanbornem. Ich
spontanicznie wykonane interpretacje standarów „Oleo” Sonny’ego Rollinsa,
„Giant Steps” Johna Coltrane’a, „I Love You” Cole Portera i „Who Knows”
Jimi’ego Hendrixa przyczyniły się do zdobycia przez Sterna nagrody
Orville W. Gibson Award dla Najlepszego Gitarzysty Roku. Jego dziewiąty
album dla Atlantic pt. Play z 1999 roku, był spotkaniem z
kolegami-gitarzystami Billem Frissellem i Johnem Scofieldem.
Następnie, w 2001 roku, Stern dokonał swojego pierwszego wypadu w stronę
muzyki wokalnej, na nominowanym do Grammy albumie Voices, na
którym wystąpili Richard Bona, Arto Tuncboyaciyan i Elisabeth Kontmanou.
Po 15 latach w wytwórni Atlantic, Stern przenosi się do ESC, gdzie 2004
roku wydaje These Times – elektryczny materiał z udziałem
cenionych muzyków sesyjnych, takich jak basista Richard Bona,
saksofonista Kenny Garrett i bandżysta Bela Fleck. W 2006 roku
Stern dołącza do Heads Up International, oddziału Concord Music Group,
nagrywając nominowaną do Grammy płytę Who Let the Cats Out?.
Wśród muzyków zaproszonych do tych nagrań znaleźli się śpiewający
basista Richard Bona, basiści Anthony Jackson, Meshell Ndegeocello,
Chris Mink Doky oraz Victor Wooten, tębacz Roy Hargrove, saksofoniści
Bob Franceschini i Bob Malach, perkusiści Dave Weckl i Kim Thompson,
wirtuoz harmonijski ustnej Gregoire Maret oraz keyboardzista/producent
Jim Beard. Podczas Festival International de Jazz de Montreal w
czerwcu 2007 roku Stern zostaje uhonorowany Nagrodą Milesa Davisa,
przyznawaną artystom światowej sławy, którzy przyczyniają się do
odrodzenia jazzu. W poprzednich latach nagrodę tą otrzymali Keith
Jarrett, Wayne Shorter, Michael Brecker oraz Charlie Haden. Stern
był również artystą-rezydentem tego samego festiwalu, dołączając do
znanej grupy Yellowjackets na kilka elektryzujących występów. Współpraca
ta została utrwalona w studio na albumie Lifecycle, wydanym w
2008 roku i nominowanym do Grammy w kategorii „Best Contemporary Album”.
Nieustannie podróżujący po świecie Stern, zabrał swój zespół na tourne
po Europie, Azji trwające przez prawie cały rok 2008. Intensywny grafik
koncertowy nie był przeszkodą dla pamiętnego koncertu w klubie New
Morning w Paryżu z Bobem Franceschinim, basistą Tomem Kennedym i
perkusistą Dave’m Wecklem. Ten elektryzujący koncert przy wypełnionej po
brzegi sali z maja 2008, został wydany na DVD pt. New Morning: The
Paris Concert, wydanym w maju 2009 roku. W lutym tego samego roku, w
serii artykułów świętujących 75-lecie magazynu Down Beat, Stern
zaliczony został do zaszczytnego grona 75 najlepszych gitarzystów w
historii. Na liście znaleźli się gitarzyści zarówno jazzowi, bluesowi,
jak i okołojazzowi, co pokazuje jak szeroki jest wpływ gitary na muzykę
od momentu jej początków w jazzie w latach dwudziestych XX wieku.
W sierpniu 2009 roku Stern wydaje swój ambitny, nominowany do Grammy
album Big Neighborhoos, na którym znalazła się cała plejada
utalentowanych muzyków, takich jak gitarzyści Steve Vai i Eric Johnson,
śpiewający basiści Esperanza Spalding i Richard Bona, Medeski Martin &
Wood, perkusiści Dave Weckl, Terri Lyne Carrington, Cindy Blackman i
Lionel Cordew, basiści Chris Mink Doky i Lincoln Goines, saksofoniści
Bob Franceschini i Bob Malach, trębacz Randy Brecker oraz keyboardzista
i producent Jim Beard. 21 stycznia 2012 Stern uhonorowany został
nagrodą Certified Legend Award magazynu Guitar Player. Nagroda
została mu przyznana podczas Nocy Gwiazd Muriela Andersona, podczas
której wystąpił wspólnie z Lee Ritenourem oraz innymi legendami tego
pisma, takimi jak Les Paul, Duane Eddy, Dick Dale, Larry Carlton i Tommy
Emmanuel. W czerwcu tego samego roku Stern wydał płytę All Over
the Place, na której zagrali trębacz Randy Brecker, saksofoniści
Kenny Garrett, Chris Potter, Bob Franceschini i Bob Malach, perkusiści
Dave Weckl, Keith Carlock, Lionel Cordew, Al Foster, Kim Thompson,
keyboardzista/producent Jim Beard oraz żona Mike’a – gitarzystka i
wokalistka Leni Stern. Basiści, którzy wzięli udział w nagraniach to
Esperanza Spalding, Richard Bona, Victor Wooten, Anthony Jackson, Dave
Holland, Tom Kennedy, Will Lee, Victor Bailey. W swoim ostatnim albumie
Eclectic, Stern muzykuje
vis-à-vis
z gitarzystą z Texasu Ericciem Johnsonem, serwując prawdziwą gratkę
miłośnikom gitary. Jak sugeruje sam tytuł, ci dwaj współcześni gitarowi
herosi, w jedenastu kompozycjach, pokazują szeroką gamę stylistycznych
odniesień, składając hołd Hendrixowi w jego słynnym bluesie „Red House.
W przeciwieństwie do produkcyjnego albumu Over The Place, płyta
Eclectic nagrana została w ciągu trzech dni w studio w Austin, a
do gitarzystów dołączyli basista Chris Maresh i perkusista Anton Fig (z
niewielką liczbą zaproszonych gości, wśród których znalazła się żona
Mike’a Leni Stern oraz wokalista i songwritter Christopher Cross w
chórkach). „Moje nagrania w ostatnich latach wiązały się ze współpracą z
całym mnóstwem osób, ale tym razem dobrze było wejść do studia i nagrać
materiał w jednym zespole, ze śladową ilością overdubów” – opowiada
Stern. „Było to coś w rodzaju grania live, co zawsze bardzo lubiłem. Po
prostu rozstawiliśmy się i zaczęliśmy grać. Dzięki temu, że było to
studio Erica, nikt nie patrzył na zegarek. Nagrania poszły wprawdzie
szybko, ale mieliśmy dużo czasu by ich dokonać.”
Łukasz Pawlik – pianista, keyboardzista jazzowy, wiolonczelista,
kompozytor. Studiował na uczelniach Western Michigan University w USA
oraz Robert Schumann-Hochschule w Düsseldorfie, której jest absolwentem.
Laureat licznych nagród konkursowych, m.in. Grand Prix 6. Berlin
Jazz&Blues Award, I nagroda w konkursie „Nadzieje Warszawy” oraz II
nagroda w Konkursie na Indywidualność Jazzową na festiwalu „Jazz nad
Odrą”. Dwukrotny stypendysta Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa
Narodowego. Współzałożyciel oraz lider formacji Kattorna, z którą nagrał
album „Straying To The Moon” wydany w 2010 roku. W 2016 ukazała się
pierwsza w pełni autorska płyta Łukasz Pawlika pt. „Lonely Journey”, do
której nagrania zaprosił muzyków takich jak: Mike Stern, Michael „Patches”
Stewart, Paweł Pańta, Cezary Konrad, Dawid Główczewski. W tym samym roku
pojawił się jako solista wykonując partie solowe na wiolonczeli i
fortepianie na płycie „4 Works 4 Orchestra” z muzyką Włodka Pawlika.
Dawid G łówczewski
– saksofonista. Absolwent Wydział Jazzu i Muzyki Estradowej Akademii
Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach. W roku 2004 w ramach
programu Erasmus studiował także na Universität für Musik und
Darstellende Kunst w Grazu. Dwukrotny stypendysta Ministerstwa Kultury i
Dziedzictwa Narodowego (1997, 1998). Laureat wielu konkursów klasycznych
i jazzowych, takich jak: Festiwal Zespołów Jazzowych i Bluesowych w
Gdyni (2002), Radom Jazz Days (I nagroda, 2004), Nadzieje Warszawy (I
nagroda, 2006), Berlin Jazz & Blues Award (Grand Prix z zespołem
Kattorna, 2006), Grand Prix Festiwalu Big Bandów w Usti nad Labem
(2010). Ponadto otrzymał wyróżnienia indywidualne na konkursach takich
jak: Jazz nad Odrą (2006), Nadzieje Warszawy (2006), Europejskie
Integracje Muzyczne (2006), Festiwal Big-Bandów w Nowym Tomyślu (2010),
Festiwal Big Bandów w Usti nad Labem (2010)
Ma na koncie współpracę w
wieloma znanymi artystami muzyki rozrywkowej i jazzu, takimi jak:
Zbigniew Wodecki, Rudi Schubert, Ania Wyszkoni, Grażyna Łobaszewska,
Lora Szafran, Boney M, Maria Schneider, Jamie Cullum, Włodek Pawlik,
Leszek Możdżer, Tomasz Stańko, Zbigniew Preisner.
Pawe ł
Pańta -
kontrabasista i gitarzysta basowy. Ukończył Akademię Muzyczną im. F.
Chopina w Warszawie w klasie kontrabasu prof. Andrzeja Mysińskiego oraz
Studium Jazzowe u Zbigniewa Wegehaupta. W 1995 roku był członkiem G.
Mahler Jugendorchester, prowadzonej przez Claudio Abbado. W latach
1996-98 współpracował z orkiestrą Philharmonie der Nationen, z którą
zagrał ponad 100 koncertów na całym świecie. Współpracował z całą
czołówką polskiego jazzu oraz z wieloma wybitnymi artystami muzyki
klasycznej.
Był członkiem Andrzej Kurylewicz Trio. Obecnie aktywny w
zespołach Janusza Bogackiego, Gary’ego Guthmana, Wojciecha Gogolewskiego
i Filipa Wojciechowskiego. Paweł Pańta w 2001 roku rozpoczyna
najważniejszy etap muzycznej kariery-współpracę z Włodkiem Pawlikiem, z
którym nagrywa takie albumy jak „Sonety Szekspira”, „Anhelli” ,” Tykocin
Jazz Suite”, „Struny na Ziemi”, „Wieczorem”. Zwieńczeniem wspólnej pracy
jest zdobycie nagrody Grammy 2014 za album „Night in Calisia”.
Cezary Konrad -
perkusista, kompozytor, aranżer. Absolwent Akademii
Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie w klasie perkusji prof. Stanisława
Skoczyńskiego. Przez czytelników miesięcznika Jazz Forum uznawany za
najlepszego polskiego perkusistę jazzowego według rankingu Jazz Top,
nieprzerwanie od roku 1992. Pod koniec „studiów klasycznych” poświecił
się muzyce jazzowej a pierwsze znaczące sukcesy zaczął odnosić jako
współtwórca grupy Central Heating Trio (wraz z pianistą Filipem
Wojciechowskim,1989), z którą zajął I miejsce na festiwalu Jazz Juniors
‘ 90 w Krakowie oraz otrzymał I nagrodę na Festiwalu „Pomorska Jesień
Jazzowa – Klucz Do Kariery” w 1990 roku. Central Heating Trio było
również finalistą międzynarodowych konkursów jazzowych w roku 1990: „IX
European Jazz Competition” w Leverkusen/Niemcy i „Europe Jazz Contest”
Hoeliard /Belgia. W roku 1995 nagrywa pierwszą współautorską płytę wraz
z Susan Weinert – „Meeting in Krakow”- wydaną w 1996 roku. W 1995 roku
zakłada też swoją pierwszą grupę: Cezary Konrad Quartet, z którą w 1999
roku nagrywa swoją pierwszą autorską płytę – „One mirror… many
reflections” – wydaną w 2000 roku. Od roku 2006 Cezary Konrad występuje
również z koncertami solowymi, podczas których w sposób niezwykle
widowiskowy prezentuje publiczności magiczny świat instrumentów
perkusyjnych. Projekt koncertów solowych wywodzi się z wieloletnich
doświadczeń Cezarego jako pedagoga, wykładowcy i prowadzącego zajęcia na
wielu warsztatach muzycznych zarówno na terenie Polski jak i Europy. W
roku 2014, płyta z jego udziałem “Night in Calisia” zdobyła Nagrodę
Grammy. Od ponad dwudziestu lat, Cezary Konrad pozostaje w czołówce
najlepszych polskich perkusistów. W 2015 ukazał się trzecia autorska
płyta perkusisty pt. „Cezary Konrad – On Classical” prezentująca nowe
spojrzenie na znane tematy muzyki klasycznej, przetworzone przez
wyobraźnię perkusisty.
Wydarzenie współfinansowane w ramach projektu:
„Kujawsko-Pomorskie – rozwój
poprzez kulturę 2017”
|
|
|